Skóra jest narażona na liczne czynniki środowiskowe, które mogą prowadzić do przedwczesnego starzenia się. Być może żaden z tych czynników nie jest bardziej wszechobecny niż ultrafioletowe (UV) światło słoneczne. Podstawową, natychmiastową obroną przed szkodliwym działaniem środowiska na skórę jest zdolność przeciwutleniająca skóry. Jednakże ten system obronny może zostać osłabiony przez umiarkowaną ekspozycję na światło UV. Dlatego wzmocnienie systemu obrony antyoksydacyjnej skóry jest potencjalnie ważną strategią ograniczania uszkodzeń skóry wywołanych przez środowisko.
Jedno z badań klinicznych miało na celu zbadanie skuteczności luteiny i zeaksantyny, dwóch potencjalnie ważnych przeciwutleniaczy występujących naturalnie w skórze, na pięciu parametrach fizjologii skóry (lipidy powierzchniowe, nawilżenie, działanie fotoprotekcyjne, elastyczność skóry i peroksydacja lipidów skóry – dialdehyd malonowy) u ludzi. Te karotenoidy ksantofilowe podawano doustnie, miejscowo lub w kombinacji (zarówno drogą doustną, jak i miejscową).
Uzyskane wyniki wskazują, że skojarzone doustne i miejscowe podawanie luteiny i zeaksantyny zapewnia najwyższy stopień ochrony antyoksydacyjnej. Jednakże, doustne i miejscowe podawanie tych przeciwutleniaczy indywidualnie również zapewnia znaczną aktywność na skórze. Ponadto doustne podanie luteiny może zapewnić lepszą ochronę niż ta, jaką zapewnia miejscowe zastosowanie tego przeciwutleniacza, co mierzy się zmianami w peroksydacji lipidów i aktywności fotoprotekcyjnej w skórze po naświetlaniu światłem UV.
